بررسی فراوانی تومورهای بینابینی تخمدان، برخی عوامل خطرساز و نحوه درمان آنها

زمینه و هدف: تومورهای بینابینی تخمدان 15ـ10% سرطان های اپی تلیال تخمدان را شامل می شوند که دارای پتانسیل بدخیمی پایینی بوده و تمایل دارند مدتها در محدوده تخمدان باقی بمانند. از نظر بیولوژیک به دلیل خاصیت تهاجمی کم تومورها و پتانسیل بدخیمی کم آنها، تشخیص زودهنگام، شناخت علایم بالینی و نحوه درمان این بیماران از اهمیت ویژه ای برخودار است. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی بیماری و برخی عوامل خطرساز آن، نحوه درمان و بیماران دارای تومور بینابینی تخمدان بود. روش بررسی: این مطالعه بر روی پرونده 132 بیمار مبتلا به سرطان اپی تلیال تخمدان مراجعه کننده به بخش سرطان شناسی بیمارستان های قائم و امید مشهد در فاصله سال های 82-1373 انجام شد. ابزار مطالعه پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک بود. بررسی اطلاعات از طریق کامپیوتر با نرم افزار spss انجام شد و از student t-test و 2 استفاده شد. ضریب اطمینان مطالعه 95% در نظر گرفته شد و 05/0p معنی دار تلقی گردید. نتایج: متوسط سن بیماران مبتلا به تومور بینابینی 25/307/25 سال بود. 06/16% از بیماران تومور بینابینی تخمدان داشتند. بیشترین نوع آسیب شناسی تومور بینابینی تخمدان موسینوسیست آدنوم (3/71%) بود. اکثر بیماران در مرحله یک بیماری بودند (4/78%). افزایش مارکر ca125 در 1/42% موارد وجود داشت. عمل جراحی محافظه کارانه در 1/42% و اعمال جراحی کامل در بقیه بیماران انجام شد. عود بیماری در 3/21% از بیماران گزارش گردید. 21.3% ازبیماران بعلت گسترش خارج تخمدانی بعدازیکسال فوت کردند. نتیجه گیری: سرطان بینابینی تخمدان پیش آگهی نسبتاً خوبی داشته ولی بعلت احتمال عود بیماری ومرگ ومیردراین بیماران پیگیری مرتب بعد از درمان توصیه می شود.